oikos

Nie dalej jak wczoraj jeden z wykładowców wspomniał nam o słowach, które wypowiedział XX-wieczny francuski teolog, Yves Congar: dziś nie powinniśmy pytać, „czy jesteś wierzący, czy niewierzący”, ale raczej „w jakiego Boga wierzysz lub w jakiego Boga nie wierzysz”  (cytat z pamięci). Kiedyś już mówił nam o tym jeden z duszpasterzy – może się okazać, że ktoś, komu wydaje się, że jest zaciekłym antychrześcijaninem, zupełnie mieści się w chrześcijańskiej doktrynie, odrzucając po prostu jedną z wielu karykatur Boga czy Jego fałszywych określeń.

Kiedy dziś wieczorem wracałam do domu, na przystanku zaczepiła mnie starsza kobieta. Zapytała, za ile minut odjeżdża jej tramwaj, a potem powiedziała (skoro jestem taka miła), że jest chrześcijanką, żebym czytała  Słowo Boże i będę szczęśliwa. I dalej:

[kobieta] bo ja właśnie wracam z chrześcijańskiego spotkania, tu, niedaleko...

[ja] o widzi pani, a ja właśnie wracam z mszy, z kościoła

[k] oonieee, ja też kiedyś byłam katoliczką, musisz to odrzucić, trzeba się modlić do żywego Boga, a nie do obrazów!

[ja] ależ ja się wcale do obrazów nie modlę, tylko do samego Boga... (...) obraz mi czasem pomaga...

[k, przerywając] nie-nie. Ja byłam katoliczką, modliłam się do obrazów i to było bałwochwalstwo...

Korciło mnie, żeby powiedzieć kobiecie, że w takim razie ona żadną katoliczką nie była. Że szukała Boga w innych wyznaniach, bo nie znała nauki Kościoła, w którym żyła. Że niepotrzebnie odchodziła od Kościoła i sakramentów, wystarczyło się wsłuchać w to, co miała. Nie powiedziałam – słyszałam już nadjeżdżający tramwaj, na który czekała. Na koniec jeszcze:

[k]może przyjdziesz do nas, do zielonoświątkowców? Uwierzysz i przyjmiesz chrzest i poznasz Ducha Świętego?

[ja] ależ my się znamy!

Nie wiem, jak długo ta kobieta żyła w Kościele. Być może przyjęła bierzmowanie. Tylko dlaczego Ducha Świętego poznała, jak twierdzi, dopiero po wystąpieniu z Kościoła?

Ja śmiem twierdzić, że On działa w Kościele. W sakramentach, w nauczaniu... pewnie. Ostatnio zaczyna mnie powoli fascynować takie działanie jak w Dziejach Apostolskich – z pewnymi fajerwerkami, ale przede wszystkim na bazie wiary. I świadomości tego, jak wielki Skarb mamy (Sam się dla nas zrodził) i że nie trzeba Go szukać gdziekolwiek indziej.